Zaburzenia rytmu serca a farmakoterapia nowotworów - Zapobieganie powikłaniom arytmii podczas stosowania terapii przeciwnowotworowej

PodstaSerce a w nim warzywa i owocewową zasadą zapobiegania złośliwym arytmiom podczas leczenia nowotworów jest redukcja czynników sprzyjających generowaniu arytmii. Należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe, zaburzenia kwasowo-zasadowe, niedokrwistość, wyrównać funkcję nerek i wątroby, unikać zbędnej politerapii, prowadząc leczenie nowotworów.
W uzasadnionych przypadkach, jeśli leczony pacjent charakteryzuje się dużym ryzykiem wystąpienia częstoskurczu komorowego, migotania komór, nagłego zgonu arytmicznego, można rozważyć wykorzystanie przenośnego zewnętrznego kardiowertera-defibrylatora, który może być zamontowany w specjalnej kamizelce na klatce piersiowej. Takie urządzenie pozwala na bezpieczne dokończenie chemioterapii. Spełnia ono takie same funkcje jak implantowany kardiowerter-defibrylator, ale kiedy minie okres zagrożenia złośliwymi arytmiami (zakończone zostanie leczenie, odstęp QTc powróci do wartości prawidłowych, znormalizuje się LVEF), można przerwać jego użytkowanie. Obecnie urządzenia te w Polsce nie są rutynowo dostępne. Można je zamówić indywidualnie, ale niestety koszty nawet wypożyczenia na kilka miesięcy są stosunkowo wysokie. Przenośny kardiowerter-defibrylator można np. zastosować u kobiet leczonych trastuzumabem z powodu raka piersi z nadekspresją receptora HER2, u których doszło do obniżenia frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF), zwłaszcza jeśli kontynuacja leczenia daje bardzo duże korzyści. Można także rozważyć w takich sytuacjach prewencyjne zastosowanie amiodaronu, zwłaszcza na okres obniżenia LVEF. Nie ma jednak dostępnych danych ani doniesień potwierdzających skuteczność takiego postępowania.
Brak jest danych na temat skuteczności stosowania prewencyjnego leków antyarytmicznych podczas prowadzenia leczenia przeciwnowotworowego. Dla zapobiegania napadom migotania przedsionków można rozważać zastosowanie β-adrenolityków lub czasowe stosowanie amiodaronu. Pozostałe leki antyarytmiczne, w kontekście ich proarytmogennych własności i wydłużania pod ich wpływem odstępu QT, raczej nie powinny być stosowane prewencyjnie.
W literaturze opisywane są przypadki implantacji ICD we wtórnej prewencji nagłego zgonu sercowego po zatrzymaniu krążenia podczas stosowania leków przeciwnowotworowych. Chociaż postępowanie takie zwiększa bezpieczeństwo terapii i może dawać możliwość jej dokończenia, to w kontekście odwracalności przyczyny, która wywołała arytmię, wydaje się kontrowersyjne.
W uzasadnionych przypadkach, kiedy dojdzie do trwałego, odległego uszkodzenia serca u osób po skutecznym leczeniu przeciwnowotworowym, przy dobrym rokowaniu onkologicznym (prognozowane przeżycie > 1 roku), jeśli spełnione są ogólnie zalecane kryteria (NYHA ≥ I i EF ≤ 40 proc.), należy rozważyć implantację kardiowertera-defibrylatora (ICD) lub (LVEF < 30-35 proc., NYHA > I, LBBB i QRS ≥ 120 ms) resynchronizatora.
Obecnie nie ma badań dotyczących skuteczności implantacji ICD lub CRT w populacjach chorych z kardiomiopatią poantracyklinową. Dostępne są w literaturze doniesienia kazuistyczne i obserwacje niewielkich grup pacjentów, u których obserwowano prospektywnie efekty tych urządzeń, ale nie stosowano w nich randomizacji i kontroli.

W celu umówienia się na konsultację u onkologa skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337

Źródła:
podyplomie.pl/onkologia/16571,zaburzenia-rytmu-serca-a-farmakoterapia-nowotworow
medonet.pl%2Farytmia---objawy--przyczyny-i-leczenie-zaburzen-rytmu-serca%2Cartykul%2C1722155.html&psig=AOvVaw3Ceq_3ZEljyAk7AhEbTMSI&ust=1653565853456000&source=images&cd=vfe&ved=0CAwQjRxqFwoTCKDg5ZnL-vcCFQAAAAAdAAAAABAE