Rak połączenia przełykowo-żołądkowego – przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie

Co to jest rak połączenia przełykowo-żołądkowego?

Zgodnie z definicją rozpoznanie raka połączenia przełykowo-żołądkowego wymaga spełnienia dwóch kryteriów:

topograficznego,
histopatologicznego.

Pierwotne ognisko nowotworu powinno być umiejscowione w polu anatomicznym sięgającym 5 cm powyżej i poniżej zdefiniowanego endoskopowo wpustu żołądka (czyli pola między linią Z, wytyczającą miejsce przejścia nabłonka płaskiego przełyku w nabłonek gruczołowy, a początkiem fałdów żołądkowych). Histologicznie nowotwór jest rakiem gruczołowym.

Wyróżnia się trzy typy raka połączenia przełykowo-żołądkowego:

Typ I odpowiada zmianie umiejscowionej pierwotnie w dolnym odcinku przełyku (od 1 do 5 cm powyżej wpustu). Rozwija się on zazwyczaj na podłożu metaplazji jelitowej (przełyk Barretta) i nacieka połączenie przełykowo-żołądkowe.
Typ II, uznawany za prawdziwego guza wpustu (do 1 cm powyżej do 2 cm poniżej wpustu), rozwija się na podłożu nabłonka wpustu lub tzw. krótkiego segmentu metaplazji jelitowej.
Typ III to pierwotnie guz podwpustowy (od 2 do 5 cm poniżej wpustu) naciekający połączenie przełykowo-żołądkowe.

Poszczególne typy nowotworu różnią się cechami patomorfologicznymi, a także etiologią i epidemiologią. Guzy typu I powstają przede wszystkim na podłożu choroby refluksowej, a guzy typu III są typowymi rakami żołądka. W praktyce klinicznej najważniejsze znaczenie ma charakterystyka tworzenia przerzutów do węzłów chłonnych przez poszczególne typy nowotworu. Umiejscowienie ogniska pierwotnego i określenie typu nowotworu istotnie wpływa na wybór metody leczenia przez chirurga.

Jakie są przyczyny raka połączenia przełykowo-żołądkowego?

Nie ma przyczyn charakterystycznych dla powstawania raka połączenia przełykowo-żołądkowego. Przyczyny, które go wywołują są takie samy jak przy powstawaniu raka przełyku i raka żołądka.

Wśród nich wymienia się:

nadmierne spożywanie wysokoprocentowego alkoholu (powodujące zwykle raka przełyku płaskonabłonkowego);
palenie papierosów;
refluks żołądkowo-przełykowy;
niewłaściwą dietę (używanie ostrych przypraw oraz spożywanie gorących napojów);
małą ilość w diecie witaminy A, B2, C oraz E (również magnezu i cynku oraz manganu);
mechaniczny uraz przełyku;
termiczne lub chemiczne poparzenie;
osoby zakażone Helicobacter pylori;
istnienie innych nowotworów, np. gardła czy krtani.
wpływ środowiskowy,
predyspozycje genetyczne,
pochodzenie (Japończycy, Chińczycy),
codzienna dieta i sposób odżywiania (rakowi sprzyja spożywanie dużej ilości produktów wędzonych, konserwowanych oraz tych z dużą ilością soli i saletry),
zbyt mała ilość w diecie świeżych owoców oraz warzyw,
występowanie stanów przedrakowych,
nadużywanie alkoholu wysokoprocentowego,
otyłość,
polip gruczolakowy żołądka.

Jak objawia się rak połączenia przełykowo-żołądkowego?

Typowe objawy wskazujące na poważne zaawansowanie raka połączenia przełykowo-żołądkowego są:

upośledzenie przełykania (dysfagia),
ból przy przełykaniu (odynofagia),
chudnięcie,
ból w klatce piersiowej promieniujący do pleców czy krwioplucie.

Wczesne dolegliwości pod postacią uczucia przeszkody przy przełykaniu, pieczenia lub okresowego pobolewania są na tyle niecharakterystyczne, że przeważnie umykają uwadze zarówno chorego, jak i lekarza. Uważa się, że istotna klinicznie dysfagia w stosunku do pokarmów stałych ujawnia się dopiero, gdy dochodzi do zwężenia światła przełyku o połowę, zatem zmiany wczesne, nienaciekające całego obwodu przełyku mogą długo nie dawać niepokojących dolegliwości. Pacjenci z chorobą refluksową, obserwowani z powodu choroby Barreta są poddawani częstszym badaniom diagnostycznym i maja większą szansę na rozpoznanie nowotworu we wczesnym stadium.

Jak przebiega diagnostyka raka połączenia przełykowo-żołądkowego?

Najważniejszą metodą diagnostyczną, które umożliwia lekarzowi obejrzenie wnętrza przełyku jest endoskopia. Badanie do polega na wprowadzeniu przez usta do przełyku wąskiej giętkiej rurki, za pomocą której lekarz może obejrzeć błonę śluzową przełyku oraz – w razie potrzeby – pobrać materiały do badania mikroskopowego.
W diagnostyce guzów przełyku (w tym raka połączenia przełykowo-żołądkowego) stosuje się także ulrasonografię endoskopową (tj. endoskop wyposażony w głowicę ultrasonografu). Dzięki temu można ocenić budowę ściany przełyku (w tym także głębokość, na jaką sięga guz przełyku; możliwa jest również ocena, czy guz ten wychodzi poza ścianę przełyku i – być może – sięga do sąsiednich narządów; za pomocą endosonografii można także ocenić okołoprzełykowe węzły chłonne, a nawet wykonać ich biopsję). To bardzo istotne informacje, na ich podstawie bowiem dokonuje się tzw. oceny zaawansowania miejscowego raka.
W diagnostyce raka połączenia przełykowo-żołądkowego ocenia się także jamę brzuszną (zwykle wykonuje się USG brzucha) oraz płuca (RTG klatki piersiowej). Badania te, wykonywane rutynowo w przypadku oceny zaawansowania większości nowotworów złośliwych, pozwalają ustalić, czy doszło do utworzenia przerzutów odległych w płucach, wątrobie i innych narządach.
Inne badania obrazowe wykonuje się w zależności od potrzeb.

Jak leczy się raka połączenia przełykowo-żołądkowego?

Jedyną skuteczną metodą leczenia chorych na raka połączenia przełykowo-żołądkowego jest nadal radykalna resekcja. Słuszność takiego postępowania potwierdzają wyniki wielu badań oceniających odsetek 5-letniego przeżycia w zależności od doszczętności wycięcia nowotworu. Po wykonaniu resekcji R0 przeżycie 5-letnie sięga 24-49%, natomiast po resekcji R1 zmniejsza się do 0-11%.1
Przez wiele lat uważano, że chorych na raka połączenia przełykowo-żołądkowego należy operować jak najszybciej, nie zważając na możliwy korzystny wpływ metod terapeutycznych poprzedzających operację. Obecnie wiadomo, że zastosowanie przed zabiegiem chemioterapii lub chemioradioterapii zwiększa odsetki nowotworów resekcyjnych. Wyniki badania MAGIC przeprowadzonego przez Cunninghama dostarczyły dowodów świadczących o znacznej poprawie odsetka 5-letniego przeżycia wśród chorych poddanych chemioterapii okołooperacyjnej w porównaniu z obserwowanym u chorych wyłącznie operowanych (36 vs 23%).7 Korzystny wpływ chemioterapii i radioterapii poprzedzającej operację dobrze udokumentowano również w badaniu CROSS.8
Zgodnie z większością wytycznych europejskich i amerykańskich, kierowani są do leczenia neoadiuwantowego chorzy, u których możliwość przeprowadzenia radykalnej resekcji budzi wątpliwości.

Gdzie pójść do onkologa w Warszawie?

Onkolmed Lecznica Onkologiczna jest to przychodnia onkologiczna w Warszawie w której działa Poradnia Nowotworów Układu Pokarmowego. Pracują w niej bardzo dobrzy i polecani lekarze specjaliści specjalizujący się w leczeniu między innymi raka jelita grubego.
Przychodnia onkologiczna Onkolmed Lecznica Onkologiczna to bardo dobry wybór jeśli szuka się diagnozy i leczenia nowotworów.

W celu umówienia się na konsultację u chirurga, chemioterapeuty, onkologa, radioterapeuty skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337

Źródła:
https://podyplomie.pl/chirurgia/15601,chirurgiczne-leczenie-chorych-na-raka-polaczenia-przelykowo-zoladkowego
https://www.medonet.pl/choroby-od-a-do-z/choroby-nowotworowe,rak-przelyk...objawy--rokowania--leczenie-i-przyczyny,artykul,1581703.html
https://www.medonet.pl/choroby-od-a-do-z/choroby-nowotworowe,rak-zoladka...objawy--rokowania--leczenie-i-przyczyny,artykul,1581710.html
https://podyplomie.pl/chirurgia/15601,chirurgiczne-leczenie-chorych-na-r...
https://journals.viamedica.pl/gastroenterologia_kliniczna/article/viewFi...

Powrót