Zaburzenia erekcji - przyczyny, diagnoza, leczenie

Aby doszło do erekcji, musi pojawić się bodziec. Mogą to być doznania zmysłowe (dotykowe, słuchowe, wzrokowe), wyobrażenia o treści erotycznej lub świadomość mającego nastąpić zbliżenia. Do wzwodu dochodzi wówczas, gdy pobudzony zostaje ośrodek erekcji w rdzeniu kręgowym, rozszerzają się tętnice i wypełniają się krwią ciała jamiste prącia. Zaburzenia wzwodu to niemożność uzyskania pełnej erekcji bądź utrzymania jej tak długo, aby mógł odbyć się stosunek. Zanim jednak stwierdzisz, że twój partner ma problem, musisz wiedzieć, że niedomaganie jest wtedy, kiedy mężczyzna „nie może” w 75 proc. podejmowanych prób (czyli np. 7 razy na 10) i trwa to długi czas.
Ocenia się, że na zaburzenia wzwodu cierpi na świecie ok. 150 milionów mężczyzn. W Polsce liczba ta sięga 1,5 miliona. Połowa z nich „za nic w świecie” nie poszłaby do lekarza, a niesprawność jest ujawniana przy okazji innych chorób. Tymczasem lekarze są zdania, że miękki penis zawsze chce coś ważnego powiedzieć właścicielowi. Bo przecież nic nie dzieje się bez przyczyny.
Natomiast według definicji WHO, zaburzenie erekcji - w skrócie ED to stała bądź nawracająca niemożność osiągnięcia i/lub utrzymania erekcji przez mężczyznę podczas stosunku seksualnego. Pod względem diagnostycznym zaburzeniem erekcji nazywa się dolegliwość niemożności wzwodu i erekcji w co najmniej 25% podejmowanych prób seksualnych. Powszechnym określeniem na to schorzenie jest impotencja, jednak ze względu na pejoratywne, często ironiczne i obraźliwe skojarzenia, stosuje się neutralny termin „zaburzenie erekcji”.

Zaburzenia erekcji – jakie są przyczyny?

Wiele przypadków zaburzeń erekcji wynika z nieprawidłowości fizycznych, jednak zdarza się i tak, że dominujące znaczenie mają czynniki psychiczne. Impotencja o podłożu psychicznym najczęściej dotyczy mężczyzn młodych o nieukształtowanym jeszcze życiu seksualnym. Bardzo często impotencja ma przyczyny mieszane; zaburzenia są spowodowane zarówno czynnikami fizjologicznymi, jak i psychologicznymi.
Możliwe psychiczne przyczyny impotencji to:

• kompleksy (na przykład przekonanie, że członek jest zbyt mały),
• lęk (przed wyśmianiem, porażką, odrzuceniem czy zapłodnieniem partnerki),
• poczucie winy (spowodowane na przykład przekonaniami religijnymi i pojęciem grzechu),
• zaburzenia rozwoju psychoseksualnego,
• przewlekły stres,
• przemęczenie,
• depresja i inne zaburzenia psychiczne,
• trudności w relacjach międzyludzkich.

Ewentualne fizyczne przyczyny impotencji to przede wszystkim:

• cukrzyca,
• miażdżyca,
• nadciśnienie,
• zaburzenia hormonalne (spadek poziomu testosteronu),
• urazy i choroby kręgosłupa,
• udar mózgu,
• guz mózgu,
• choroby o podłożu neurologicznym (np. stwardnienie rozsiane).

Nie można zapominać o tym, że do impotencji w dużym stopniu przyczyniają się używki: papierosy, alkohol i narkotyki. Czasem wystarczy ograniczyć spożywanie szkodliwych substancji, by wrócić do pełni sił. Zaburzenia erekcji mogą spowodować również farmaceutyki, na przykład antydepresanty, neuroleptyki czy leki przeciwko nadciśnieniu.

Zaburzenia erekcji – jak przebiega rozpoznanie?

Do wstępnej oceny przyczyn zaburzeń erekcji potrzebny jest wywiad lekarski, podczas którego istotne jest wymienienie wszystkich istniejących schorzeń oraz zdefiniowanie listy przyjmowanych leków. Ponadto w diagnostyce zaburzeń erekcji wykonuje się:
Badania laboratoryjne:

• morfologia,
• badanie ogólne moczu,
• stężenie glukozy (badanie krwi i moczu),
• oznaczenie profilu lipidowego,
• ocena funkcji tarczycy,
• mocznik, kreatynina,
• transaminazy ALT,AST, GGTP

Inne badania diagnozujące zaburzenia erekcji:

• badanie krwi z uwzględnieniem profilu hormonalnego,
• neurologiczne badanie odruchów mosznowych,
• badanie odruchu opuszkowo-jamistego,
• badanie gruczołu prostaty (na ogół u osób starszych),
• badanie ultrasonograficzne metodą Dopplera pozwalające ocenić stan układu naczyń i zmierzyć prędkość przepływu krwi,
• kolorowa ultrasonografia dopplerowska – badanie pozwalające ocenić napływ krwi do prącia, wykonywane po wstrzyknięciu substancji alprostadil,
• badanie czucia wibracji,
• angio-TK, czyli tomografia komputerowa naczyń jamy brzusznej i miednicy (wykonywane u osób, u których podejrzewana jest przyczyna naczyniowa zaburzeń),
• ocena nocnych wzwodów prącia,
• arteriografia tętnicy biodrowej wewnętrznej – rzadkie badania wykonywane u osób kwalifikujących się do operacji naczyniowych,
• kawernozometria i kawernozografia – badania umożliwiające dokładniejszą ocenę układu żylnego prącia, stosowane do pomiaru wskaźnika przepływu krwi niezbędnego do wywołania oraz utrzymania erekcji.

Zaburzenia erekcji – jak wygląda leczenie?

Wymienione metody zostały szczegółowiej omówione w działach poświęconych farmakologicznym, i psychologicznym metodom leczenia zaburzeń seksualnych.
Wśród metod farmakologicznych lekarz może zaproponować:

Leczenie farmakologiczne – doustne: 

• selektywne i odwracalne inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (PDE 5)
• inne leki doustne dobrane w zależności od oceny mechanizmów powstawania zaburzeń.

Leczenie farmakologiczne – w postaci iniekcji do ciał jamistych członka (zastrzyków):
Aparaty próżniowe

Leczenie chirurgiczne:

• protezowanie członka,
• udrożnienie naczyń członka.

Fizjoterapia – ćwiczenia mięśni dna miednicy.

Metody psychologiczne:

• edukacja seksualna i poradnictwo seksualne,
• metody behawioralne i treningowe,
• psychoterapia indywidualna,
• terapia par.

W celu umówienia się na konsultację u urologa, psychoterapeuty skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337