Czy uniknę raka dzięki aktywności fizycznej?

Styl życia i aktywność fizyczna mogą obniżyć ryzyko zachorowania na wiele chorób przewlekłych, w tym na nowotwory. - Aktywność fizyczna buduje nasze zdrowie. Aktywność powinna być stałą częścią naszego planu dnia przez cały rok.

Czy aktywność fizyczna zmniejsza ryzyko wystąpienia choroby nowotworowej?

Dane epidemiologiczne wskazują, że aktywność fizyczna zmniejsza ryzyko wystąpienia raka piersi i raka jelita grubego. Najprawdopodobniej przyczynia się również do obniżenia ryzyka zachorowania na raka prostaty, trzonu macicy i płuca. Mechanizm tego zjawiska nie został w pełni poznany; uważa się, że może on wiązać się z oddziaływaniem immunologicznym (wzrost liczby i aktywności makrofagów i limfocytów NK), wpływem na metabolizm (obniżenie stężenia insuliny i insulinopodobnego czynnika wzrostu), zmniejszeniem stężenia hormonów płciowych (mniejsza synteza, zmniejszenie wrażliwości tkanek na hormony, zwiększenie syntezy globuliny wiążącej hormony płciowe) i z wpływem na procesy zapalne (zmniejszenie stężenia TNF-α, IL-6 i CRP). Uważa się, że regularna aktywność fizyczna po leczeniu raka piersi i raka jelita grubego zmniejsza ryzyko nawrotu choroby i wydłuża przeżycie (zmniejsza ryzyko zgonu o 40–50%). Powinno się więc zachęcać pacjentów do zwiększenia aktywności fizycznej. Według zaleceń ASC (American Cancer Society) najbardziej korzystna jest aktywność o umiarkowanym natężeniu, trwająca co najmniej 30 min (a najlepiej 45–60 min) i powtarzana przynajmniej przez 5 dni w tygodniu.

Co to jest hipokinezja?

Hipokinezja to zjawisko polegające na dysproporcji pomiędzy zmniejszającym się obciążeniem układu ruchowego a zwiększającym się obciążeniem układu nerwowego naszego organizmu. Takie dysproporcje powodują ciąg zaburzeń i nieprawidłowego działania naszego organizmu, głównie w układzie sercowo-naczyniowym, trawiennym autonomicznym i psycho-nerwowym. Staje się to przyczyną licznych zgonów na całym świecie.
Gdy się mało się ruszamy w naszym organizmie dochodzi do następujących działań:

Oto, co następuje, gdy nic z tym nie robimy:

• utrudnione wykorzystanie przez organizm spożytych pokarmów, a co za tym idzie, obstrukcje, które sprzyjają hemoroidom (żylakom odbytu),
• otyłość, miażdżyca, trudniejsze leczenie różnych chorób, upośledzenie krążenia wieńcowego i obwodowego krwi, osłabienie tempa regeneracji tkanek,
• osłabienie ścięgien i mięśni,
• osłabienie koordynacji ruchowej,
• zwiększone ryzyko uszkodzeń stawów,
• zmniejszona odporność na przeziębienia,
• zmniejszona odporność na nieprzewidziane trudy życia,
• osteoporoza, która staje się przyczyną częstego łamania się szyjki kości udowej u kobiet i ogólnie złamań kości u obojga płci,
• paradentoza, która przyczynia się do obruszania i wypadania zębów u obojga płci; brak ruchu-wysiłku w postaci żucia pokarmu i spożywanie rozdrobnionego sztucznie, może m.in. być
• przyczyną paradentozy.

Czy należy uprawiać aktywność fizyczną w trakcie choroby nowotworowej?

Choroba – również nowotworowa - nie jest stanem podczas którego powinniśmy rezygnować z aktywności fizycznej.  Ruch powinien wręcz towarzyszyć chorobie na każdym jej etapie i być przygotowaniem do leczenia, sposobem na zapobieganie powikłaniom leczenia, sprzyjać powrotowi do zdrowia, umożliwiać pacjentowi bycie niezależnym i samodzielnym oraz stanowić prewencję przed powtórnym zachorowaniem.
Unikanie  aktywności fizycznej podczas trwania choroby nowotworowej ma te same negatywne następstwa jak wymienione w tabeli powyżej.  Ponadto nasila objawy zmęczenia, które bardzo często towarzyszą pacjentom onkologicznym o czym była mowa w poście: Zespół przewlekłego zmęczenia w chorobie nowotworowej. Jak sobie z nim radzić? Podejmowanie wysiłków ma natomiast bardzo korzystne działanie na proces zdrowienia ze względu na zmian składu ciała i gospodarki hormonalnej, poprawę profilu lipidowego oraz równowagi poziomu glukozy  i wrażliwości insulinowej, redukcję przewlekłych stanów zapalnych, czy wzmożenie procesów immunologicznych.
Aktywność fizyczna powinna być odpowiednio dobrana dla chorego ze względu na etap leczenia i jego rodzaj, występowanie określonych skutków ubocznych, ze względu na wiek, stan psychofizyczny zainteresowania, cele i potrzeby. W doborze odpowiedniego dla siebie wysiłku pomoże przede wszystkim fizjoterapeuta ale również trener, terapeuta zajęciowy, asystent osoby niepełnosprawnej, nauczyciel WF czy lekarz.

W celu umówienia się na konsultację u onkologa skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337