Jaką chorobą jest rzeżączka?

Jaką chorobą jest rzeżączka?

Rzeżączka to choroba weneryczna przenoszona najczęściej drogą płciową, którą wywołuje bakteria w postaci dwoinki rzeżączki. Dwoinka bytuje zwykle w wilgotnych okolicach ciała, np. jamie ustnej, odbytnicy czy drogach moczowo-płciowych. Nazwa tej bakterii wzięła się od tego, że zawsze występuje ona parami: po dwie. Do zakażenia rzeżączka może dojść również podczas kontaktów oralnych oraz analnych z zarażoną osobą. Bardzo często osoby chore na rzeżączkę nie zdają sobie sprawy ze swojej choroby, przez co często bagatelizują pierwsze objawy, a to niestety w skrajnych przypadkach kończy się całkowitą bezpłodnością. Ponadto na rzeżączkę narażone są również noworodki, na które choroba przenoszona jest w trakcie porodu, co w konsekwencji może spowodować zakażenie tkanek oka.

Jakie są przyczyny rzeżączki?

Główną przyczyną zakażenia rzeżączką są kontakty płciowe (genitalne, oralne, analne) z osobami chorymi oraz używanie wspólnych przedmiotów do codziennej higieny, np. ręczników albo pościeli. Jak wynika z najnowszych badań, bakterie rzeżączki mogą przeżyć nawet do czterech godzin na tzw. powierzchniach nieorganicznych, np. na desce klozetowej czy na ręczniku.
O zakażenie gonokokami łatwo drogą pośrednią u małych dziewczynek – ze względu na ich budowę anatomiczną i skład wydzieliny narządów płciowych. Zakażenie rzeżączką może nastąpić przez przebywanie w łóżku z chorymi dorosłymi czy wspólne używanie gąbek do mycia albo ręczników do wycierania miejsc intymnych.

Jakie są objawy zapalenia najądrzy?

Rzeżączka nie od razu da o sobie znać. U kobiet pierwsze objawy pojawiają się po około dwóch tygodniach. Najczęściej są to ropne upławy, których wynikiem jest wtórne zakażenie sromu. Rozpoznasz je po pieczeniu, swędzeniu lub opuchliźnie okolic intymnych. Bywa też, że rzeżączka atakuje błonę śluzową macicy, co objawia się dość silnym krwawieniem z dróg rodnych. W takich przypadkach Neisseria gonorrhoeae mogą zaatakować również cewkę moczową i spowodować ból przy oddawaniu moczu.
U partnera objawy trypra mogą pojawić się dużo szybciej – nawet po kilku dniach od zakażenia. Będą to wycieki ropnej wydzieliny z cewki moczowej. Towarzyszą im mrowienie i szczypanie w drogach moczowych, które nasilają się podczas wizyt w toalecie. Po kilku tygodniach szczypanie zmienia się w ostry ból, czasem promieniujący aż do odbytnicy.
Konsekwencje nieleczonej rzeżączki są jednak dużo poważniejsze. Po kilku tygodniach od wystąpienia pierwszych objawów chory zaczyna skarżyć się na złe samopoczucie i częstomocz. Niemal zawsze obserwuje się także gorączkę, a w niektórych przypadkach zakażenie rozszerza się na gardło lub stawy. Kobiety, które chorując na rzeżączkę zajdą w ciążę, ryzykują ponadto, że ich dziecko urodzi się z zapaleniem spojówek.

Jak przebiega diagnostyka rzeżączki?

Rzeżączkę można wykryć podczas badania bakteriologicznego wydzieliny z cewki moczowej - u mężczyzn, z pochwy - u kobiet. W przypadku podejrzenia rzeżączki gardła lub odbytu należy pobrać wymaz z tych miejsc.
Każdy podejrzany objaw przypominający rzeżączkę powinien być wskazaniem do wizyty u lekarza rodzinnego, ginekologa lub urologa dermatologa. W przypadku gdy wynik badania będzie dodatni, osoba chora powinna powiadomić o zakażeniu wszystkich byłych i obecnych partnerów seksualnych. Oni także powinni się przebadać na obecność bakterii Neisseria gonorrhoeae, nawet jeśli nie obserwują u siebie objawów rzeżączki.

Jak leczyć zapalenie najądrza?

Jak w przypadku wszystkich chorób przenoszonych drogą płciową, badaniom diagnostycznym oraz leczeniu powinni poddać się oboje partnerzy. Do leczenia rzeżączki zarówno u młodzieży, jak i dorosłych stosuje się z powodzeniem antybiotyki tj.:

• penicylina,
• cefalosporyny III generacji,
• ciprofloksacyna.

W ostatnich latach w wyniku intensywnej terapii antybiotykowej i pojawiania się opornych na antybiotyki szczepów Neisseria gonorrhoeae, skuteczne leczenie rzeżączki staje się coraz trudniejsze. Odnotowano m.in. szczepy oporne na penicylinę. W Polsce szczepy te stwierdzane są w około 1% wszystkich wykrywanych przypadków rzeżączki i według zaleceń Instytutu Wenerologii, należy wówczas zastosować leczenie penicyliną prokainową.
Bardzo często u wielu osób z rzeżączką współistnieje również zakażenie Chlamydia trachomatis, rzęsistkowica czy grzybica, dlatego osoby te powinny być badane równolegle w kierunku innych chorób przenoszonych drogą płciową.
Ważne jest, aby zażyć pełną dawkę przepisanych leków i wyleczyć rzeżączkę, aby nie doprowadzić do nawrotów choroby i innych powikłań. Leczenie należy podjąć jak najszybciej, gdyż lek hamuje rozwój stanu zapalnego i niszczy bakterie, ale nie zniweluje szkód już wyrządzonych przez chorobę.

Leczenie rzeżączki może przebiegać następująco:

• jeden z antybiotyków: cyprofloksacyna, ofloksacyna, ampicylina lub cefiksim doustnie w dawce jednorazowej,
• jeden z antybiotyków: ceftriakson, cefotaksym, spektomycyna domięśniowo w dawce jednorazowej.

W przypadku alergii na któryś z wymienionych leków leczenie alternatywne obejmuje amoksycylinę lub probenecid doustnie w dawce jednorazowej.

Rzeżączka jest chorobą, którą leczy, lekarz rodzinny, ginekolog, urolog, dermatolog.

W celu umówienia się na konsultację u lekarza, rodzinnego, ginekologa, urologa, urologa dziecięcego skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337