Zaburzenia hormonalne a nowotwory przewodu pokarmowego

Zaburzenia hormonalne to wszelkie odchylenia w wydzielaniu lub działaniu hormonów – biochemicznych przekaźników wydzielanych przez gruczoły dokrewne, które kontrolują wiele funkcji organizmu. Hormony regulują m.in. metabolizm, wzrost, poziom glukozy czy pracę mięśni i narządów. Ich zaburzenia (nadczynność lub niedoczynność) prowadzą do rozmaitych objawów. W kontekście onkologicznym guzy nowotworowe mogą być przyczyną zaburzeń endokrynnych na kilka sposobów. Nowotwory gruczołów dokrewnych (np. niektóre guzy trzustki czy tarczycy) wykazują autonomiczną czynność hormonalną, wywołując objawy nadczynności (nadprodukcja insuliny, gastryny itp.). Nowotwory nieendokrynne zlokalizowane w pobliżu gruczołów (np. przerzut wątroby niszczący komórki trzustki) mogą niszczyć tkankę hormonalną, prowadząc do niedoczynności. Ponadto wiele nowotworów produkuje hormony lub substancje biologicznie czynne ektopowo (poza gruczołem), co powoduje charakterystyczne zespoły paraneoplastyczne. Takie zaburzenia hormonalne mogą być pierwszym sygnałem choroby nowotworowej, czasem występując przed klasycznymi objawami guza, i ich monitorowanie bywa przydatne w ocenie skuteczności leczenia.

Przykładowo nowotwory nienowych gruczołów dokrewnych mogą wydzielać nieaktywne prohormony, które wtórnie ulegają przekształceniu do hormonów wywołujących hiperkortyzolemię (zespół Cushinga) czy hiperkalcemię. Ektopowe wydzielanie hormonów (np. ACTH, wazopresyny, PTH-rP, czy neuropeptydów takich jak VIP, gastryna) przez nowotwór daje często odrębny obraz kliniczny, niezależny od lokalizacji guza. Zaburzenia takie wymagają leczenia nie tylko przeciwnowotworowego, ale często także wyrównującego deficyty hormonalne.

Typy nowotworów przewodu pokarmowego powodujące zaburzenia hormonalne

Nowotwory przewodu pokarmowego obejmują m.in. raka przełyku, żołądka, jelit, trzustki i dróg żółciowych. Trzy najczęstsze to rak jelita grubego, żołądka oraz trzustki. Część z tych guzów wiąże się z zaburzeniami hormonalnymi:

• Rak trzustki. Większość raków trzustki to gruczolaki zewnątrzwydzielnicze – typowo powodują żółtaczkę czy bóle brzucha. Mogą jednak wtórnie zakłócać gospodarkę glukozową (niedobór insuliny) powodując cukrzycę nowotworową. Odrębną grupę stanowią guzy neuroendokrynne trzustki (NET), np. insulinoma i glukagonoma (opisy niżej), które wydzielają hormony (insulinę, glukagon) prowadząc do typowych objawów metabolicznych.

• Rak żołądka. Zwykły gruczolakorak żołądka rzadko wydziela hormony. Możliwe są jednak karcinoidy żołądka (neuroendokrynne), wydzielające m.in. gastrynę. Guz gastrynowy (gastrinoma) może powodować zespół Zollingera–Ellisona: nadmierne wydzielanie soku żołądkowego, liczne wrzody oraz biegunkę. Jak podaje Onkolmed, guz gastrynowy – zwykle rozwijający się w dwunastnicy – może dawać objawy zespołu Zollingera-Ellisona. Ponadto przerzuty raka żołądka do wątroby mogą uszkadzać funkcję wątroby i wtórnie zaburzać metabolizm hormonów.

• Rak jelita grubego. Typowy rak jelita grubego (gruczolakorak) zwykle nie produkuje hormonów. Rzadko może powodować hiperkoagulację (zespół Trousseau) czy hiperkalcemię paraneoplastyczną (np. przez PTH-rP), choć to wyjątki. W praktyce dużo częściej obserwujemy objawy miejscowe: krew w kale, niedokrwistość i niedrożność. Niektóre guzy neuroendokrynne jelita czy wyrostka robaczkowego mogą wydzielać serotoninę – wtedy występuje „zespół rakowiaka” (zaczerwienienia skóry, biegunki).

• Rak wątroby (HCC). Rak pierwotny wątroby (HCC) rzadko ma zdolność produkowania czynnych hormonów. Może jednak powodować wtórnie zaburzenia hormonalne, np. zwiększoną produkcję czynników wzrostu albo wystąpienie hipoglikemii poprzez wykorzystanie glukozy przez masywny guz. Większe znaczenie ma tu przerzutowe uszkodzenie wątroby, które może powodować zaburzenia metabolizmu hormonów, np. upośledzać inaktywację kortyzolu.

• Guzy neuroendokrynne przewodu pokarmowego (GEP-NET). To grupa guzów wywodzących się z komórek wydzielających neuropeptydy rozmieszczonych w przewodzie pokarmowym. Stanowią one około 70% wszystkich guzów neuroendokrynnych i mogą występować w jelicie cienkim, trzustce, żołądku, okrężnicy czy wyrostku. Część z nich jest czynna hormonalnie, czyli produkuje przekaźniki (np. serotoninę, gastrynę, insulinę, VIP, glukagon, somatostatynę), co daje specyficzne zespoły kliniczne (opisane niżej). Jednocześnie wiele NET przewodu pokarmowego jest nieczynnych hormonalnie – ich główne objawy wynikają z lokalizacji guza (ból brzucha, niedrożność, krwawienia) i ujawnia się dopiero w zaawansowanym stadium. Przykładowo często spotykany jest rakowiak (carcinoid) wywodzący się z jelita cienkiego lub wyrostka, który może wywoływać zespół rakowiaka przy przerzutach do wątroby. Guzy trzustki wydzielające insulinę (insulinoma) lub glukagon (glukagonoma) to klasyczne przykłady trzustkowych NET, podobnie jak VIPoma czy somatostatinoma.

Podsumowując, nowotwory przewodu pokarmowego mogą wywoływać zaburzenia hormonalne głównie wtedy, gdy mają zdolność wydzielania czynnych hormonów (NET, nowotwory endokrynne) lub gdy niszczą tkankę hormonalną w narządach endokrynnych. Rzadziej niehormonalne guzy pokarmowe powodują objawy podobne do zaburzeń hormonalnych jedynie poprzez uszkodzenie gruczołów dokrewnych czy mechanizmy paraneoplastyczne.

Jak nowotwory wpływają na gospodarkę hormonalną

Istnieje kilka mechanizmów zaburzających gospodarkę hormonalną w przebiegu nowotworów:

• Wydzielanie hormonów przez guz. Guzy neuroendokrynne (NET) same produkują hormony lub aktywne peptydy. Na przykład insulinoma wydziela insulinę i wywołuje gwałtowne napady hipoglikemii, a glukagonoma produkuje glukagon powodujący cukrzycę, utratę masy ciała i specyficzną wysypkę. VIPoma wydziela wazopresynopodobny peptyd VIP, co objawia się masywną wodnistą biegunką, hipokaliemią i zaburzeniami rytmu serca. Somatostatinoma (guz delta komórek trzustki) w nadmiarze somatostatyny daje łagodną cukrzycę, biegunkę, stolce tłuszczowe, achlorhydrię i kamicę żółciową. Klasycznym przykładem jest też rakowiak (carcinoid) – metastazy NET jelita cienkiego do wątroby uwalniają serotoninę i inne związki aktywne, powodując „zespół rakowiaka”: napadowe zaczerwienienia skóry, duszność, świsty i przewlekłe biegunki. Te i inne substancje (histamina, bradykinina) wiążą się z typowymi objawami (flush, hipotonią, astmą). W skali molekularnej guzy mogą wydzielać aktywne fragmenty POMC (prekursor ACTH) wywołujące paraneoplastyczne zespół Cushinga. Warto zaznaczyć, że nie wszystkie guzy NET faktycznie wydzielają hormony w ilościach klinicznie istotnych – jak opisują źródła, znacząca część guzów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego jest hormonalnie nieczynna lub produkuje hormony tylko subklinicznie.

• Zaburzenie pracy gruczołów dokrewnych. Nowotwór położony w obrębie gruczołu (np. rak tarczycy lub nadnerczy) może zniszczyć miąższ wydzielniczy i spowodować jego niedoczynność. Podobnie przerzuty nowotworowe do trzustki czy wątroby mogą upośledzać wydzielanie insuliny czy metabolizm hormonów steroidowych. Również proces onkologiczny (stan zapalny, stres organizmu) może wtórnie zaburzać oś podwzgórze-przysadka (np. stres prowadzi do podwyższonego kortyzolu).

• Zespoły paraneoplastyczne. Zdarza się, że guz poza wydzielaniem klasycznych hormonów produkuje inne substancje działające systemowo. Na przykład rak płuca drobnokomórkowy czy neuroendokrynne guzy trzustki mogą wydzielać ADH lub ACTH „ektopowo”, co skutkuje zespół paraneo- hiponatremii SIADH lub Cushinga paraneoplastycznego. W takich przypadkach zaburzenia hormonalne nie są wynikiem bezpośredniego naciekania czy uszkodzenia narządu endokrynnego, lecz wynikają z aktywności hormonalnej nowotworu. Leczenie uzupełniające (np. inhibitory steroidogenezy, analogi somatostatyny) może być konieczne równolegle z terapią przeciwnowotworową.

• Wytwarzanie białek wiążących lub prekursorów hormonalnych. Pewne guzy produkują białka podobne do PTH (PTH-rP) i wywołują nowotworową hiperkalcemię (parathyroid hormone-related peptide) – typową dla niektórych nowotworów jelita grubego czy płuca. Inne mogą wydzielać cząsteczki sprzyjające rozkładowi kości. Zmniejszona masa mięśni (wyniszczenie) w zaawansowanym raku może prowadzić do wtórnych zaburzeń metabolizmu np. hiperkortyzolemii z glikokortykosteroidów.

• Wpływ na oś podwzgórze-przysadka. Zaawansowany nowotwór czy terapie (chemioterapia, radioterapia) mogą oddziaływać na oś podwzgórzowo-przysadkową, zaburzając rytm snu, łaknienie czy cykle hormonalne płciowe (np. wcześniejsza menopauza po chemo). Choć jest to efekt uboczny leczenia, zaliczamy go do zaburzeń hormonalnych w nowotworach.

W skrócie, nowotwory przewodu pokarmowego mogą wydzielać hormony (głównie NET) lub zakłócać działanie układu hormonalnego przez niszczenie tkanki gruczołowej bądź wytwarzanie substancji paraneoplastycznych. To powoduje specyficzne objawy (omówione poniżej), które wymagają kompleksowej diagnostyki i leczenia.

Objawy zaburzeń hormonalnych w nowotworach przewodu pokarmowego

Objawy te są bardzo różnorodne i zależą od typu wydzielanego hormonu czy peptydu oraz stopnia zaawansowania choroby. Do najważniejszych należą:

• Zespół rakowiaka (carcinoid syndrome) – występuje przy neuroendokrynnych guzach jelita cienkiego lub wyrostka, zwłaszcza z przerzutami do wątroby. Objawy to napadowe zaczerwienienie skóry (flush), napady duszności i świszczący oddech, przewlekła biegunka, a także bóle brzucha. Dolegliwości te są spowodowane głównie wydzielaniem serotoniny, kininy, histaminy i innych substancji obkurczających naczynia. Wraz z postępem choroby może dojść do uszkodzenia zastawek serca (tzw. zespół carcinoid heart disease) na skutek nadmiaru serotoniny. Typowymi markerami biochemicznymi są 5-hydroksyindolooctan (5-HIAA) w moczu 24-godzinnym oraz chromogranina A (CgA).

• Insulinoma (wyspiak trzustki) – guz trzustki wydzielający insulinę. Objawy wynikają z hipoglikemii: pacjent odczuwa zlewne poty, osłabienie, splątanie umysłowe, palpitacje, w końcu może dochodzić do utraty przytomności (zakańcza się to często napadem drgawek). Takie epizody poprawiają się po podaniu węglowodanów. Cukier na czczo jest obniżony, a stężenie insuliny nieadekwatnie wysokie.

• Glukagonoma – guz trzustki wydzielający nadmiernie glukagon. Objawami są hiperglikemia (lżejsza postać cukrzycy), osłabienie, utrata masy ciała oraz charakterystyczna, rumieniowato-złuszczająca wysypka – tzw. nekrolityczne rumieniowate zapalenie skóry. Częste są także anemia, żółtaczka, żylne zakrzepy i epizody psychotyczne. W badaniach stwierdza się 10–20-krotne podwyższenie stężenia glukagonu we krwi.

• Zespół Zollingera–Ellisona – wywoływany przez gastronomę (guz wydzielający gastrynę). Powoduje ciężką postać choroby wrzodowej: uporczywe wrzody żołądka i dwunastnicy, reflux oraz biegunki. Pacjent może mieć silne bóle brzucha, palenie zgagi, a leczenie inhibitorami pompy protonowej bywa niewystarczające.

• VIPoma (zespół Vernera-Morrisona) – guz wydzielający peptyd wazopresynopodobny (VIP). Skutkuje to masywną, wodnistą biegunką (do kilkunastu litrów dziennie), która nie ustępuje na czczo. Konsekwencją są ciężkie odwodnienie, spadek potasu we krwi (hipokaliemia) i zasadowica metaboliczna. Dodatkowo mogą wystąpić hipoglikemia lub hiperglikemia (z powodu działania VIP na insulinę/glukozę) oraz czasem rumień skóry i hiperkalcemia.

• Somatostatinoma – rzadki guz trzustki z delta-komórek wydzielających somatostatynę. Objawy to łagodna cukrzyca, przewlekła biegunka, tłuszczowe stolce (steatorrhea), brak kwasu solnego w żołądku (achlorhydria) oraz kamica żółciowa. Pacjenci często odczuwają też ból brzucha i tracą na wadze. Rozpoznanie potwierdza bardzo wysokie stężenie somatostatyny we krwi.

• Inne zespoły paraneoplastyczne. Na przykład raki przewodu pokarmowego (choć częściej inne nowotwory) mogą powodować ektopowe wytwarzanie ACTH lub CRH prowadzące do zespołu Cushinga, albo SIADH z nieprawidłowym wydzielaniem wazopresyny. Mogą też występować niedoczynność tarczycy czy nadnerczy wskutek zniszczenia ich przez naciek nowotworowy.

Oprócz objawów hormonalnych guzy układu pokarmowego mogą dawać typowe symptomy ogólnouciążliwe: utratę masy ciała, osłabienie, bóle brzucha czy uogólnione objawy wyniszczenia. Jednak kluczową rolę w podejrzeniu zaburzeń hormonalnych odgrywają właśnie wymienione powyżej patognomoniczne zespoły (hipoglikemia z potami, niegastrynowy wrzód krwawiący, wodnista biegunka z hipokaliemią itp.), zwłaszcza gdy stwierdza się je w połączeniu z rozpoznaniem nowotworu.

Diagnostyka w Onkolmed Lecznica Onkologiczna

W Onkolmed Lecznica Onkologiczna w Warszawie dostępnych jest szerokie spektrum badań pomocnych przy podejrzeniu hormonozależnych nowotworów przewodu pokarmowego. Do głównych należą:

• USG jamy brzusznej – podstawowa metoda obrazowania. Pozwala wykryć masy w wątrobie, trzustce czy węzły chłonne. Badanie USG wykonuje lekarz przy odpowiednim przygotowaniu pacjenta (np. na czczo). Wskazaniem są bóle brzucha, niewyjaśniona żółtaczka lub choroby wątroby i dróg żółciowych. USG jest bezbolesne i powtarzalne, służy jako pierwsze badanie przesiewowe.

• Tomografia komputerowa (TK) i rezonans magnetyczny (MRI) – choć nie bezpośrednio wykonywane w Onkolmed, lekarze mogą skierować pacjenta do placówek partnerskich na TK lub MRI z kontrastem. Są to bardzo czułe metody do lokalizacji guzów trzustki lub przerzutów do wątroby. Jak podaje Onkolmed, do określenia lokalizacji guza insulinomy stosuje się USG, tomografię komputerową z kontrastem oraz rezonans magnetyczny.

• Biopsja cienkoigłowa (FNA) – jeżeli badania obrazowe wykażą zmianę guza, można pobrać materiał tkankowy do histopatologii. Onkolmed dysponuje możliwościami wykonania biopsji pod kontrolą USG lub USG endoskopowego – procedura polega na wprowadzeniu cienkiej igły do guza i pobraniu komórek. Pozwala to potwierdzić typ nowotworu (np. NET czy adenocarcinoma) oraz ocenić markery immunohistochemiczne.

• Badania laboratoryjne krwi – rutynowe badania krwi obejmują pełną morfologię, parametry wątrobowe, profil elektrolitowy czy hormony (np. TSH, kortyzol, poziom glukozy). Specjalistyczne oznaczenia obejmują markery nowotworowe – w przypadku guzów przewodu pokarmowego: CEA, CA19-9, AFP, oraz markery neuroendokrynne jak chromogranina A (CgA). Podwyższony poziom CgA jest typowy dla guzów NET, a jego monitorowanie pomaga w ocenie leczenia. W skrajnych przypadkach mierzy się poziomy wydzielanych hormonów (np. insuliny, gastryny, glukagonu).

• Badania moczu – Onkolmed oferuje m.in. dobową zbiórkę moczu. Pozwala to oznaczyć metabolity hormonów neuroendokrynnych, np. 5-hydroksyindolooctan (5-HIAA) – metabolit serotoniny – typowy dla rakowiaka. Podwyższone 5-HIAA potwierdza aktywność guza. W warunkach klinicznych zlecane jest również badanie hormonów płciowych czy katecholamin w moczu (przy podejrzeniu raka chromochłonnego).

• EKG i ocena układu krążenia – ważne u pacjentów z zespołami endokrynnymi (np. VIPoma prowadzi do zaburzeń rytmu). EKG pozwala wykryć zaburzenia arytmii lub wzrost QT wskutek hipokaliemii. W Onkolmed istnieje pracownia EKG i kardiologiczna, która może ocenić stan serca pacjenta przed chemioterapią czy leczeniem paliatywnym.

• Cytologia osadu moczu – badanie to umożliwia wykrycie zmian nowotworowych w drogach moczowych, co przy guzach przewodu pokarmowego może być użyteczne w kierunku diagnostyki różnicowej (np. przerzuty do nerki, zmiany w pęcherzu z nawrotową biegunką czy odwodnieniem).

• Rektoskopia i endoskopia – w Onkolmed wykonywane są badania kolonoskopowe i rektoskopia. Pozwalają bezpośrednio ocenić wnętrze jelita i pobrać wycinki do badania histopatologicznego (np. zmiana nietypowa lub rak jelita grubego). Choć nie są badaniami hormonalnymi per se, u pacjentów z objawami neuroendokrynnymi mogą służyć wykryciu ogniska pierwotnego.

• Badania w placówkach współpracujących – w razie potrzeby Onkolmed kieruje pacjentów do wyspecjalizowanych ośrodków na: PET-CT (np. w kierunku receptorów somatostatyny – PET/68Ga-DOTATATE), scyntygrafię receptorową, bardziej zaawansowane badania genetyczne (np. testy MEN1) czy konsultacje laboratoryjne. Współpraca pozwala na pełną diagnostykę (np. szczegółowa ocena układu endokrynnego, badania genów predysponujących do rodzinnej gruczolakowatości).

Leczenie hormonalnych zaburzeń w nowotworach

Onkolmed Lecznica Onkologiczna oferuje kompleksową opiekę terapeutyczną, łącząc standardy onkologiczne z leczeniem objawowym endokrynnym:

• Chemioterapia – wykorzystywana w zaawansowanych stadiach, gdy guz nie jest operowalny lub doszło do przerzutów. Chemioterapia nowotworów neuroendokrynnych (szczególnie o dużym stopniu złośliwości) prowadzi się podobnie jak w innych nowotworach jelita czy trzustki. Onkolmed dysponuje oddziałem chemioterapii z podaniem leków infuzyjnych i doustnych. W leczeniu przerzutowego NET można stosować schematy oparte o streptozocynę, doksorubicynę czy nowocześniejsze cytostatyki. W Onkolmed prowadzi się też leczenie paliatywne mające na celu poprawę komfortu (w tym leczenie przeciwbólowe i wspomagające).

• Leczenie chirurgiczne – podstawą terapii wielu guzów pokarmowych jest operacja. Chirurdzy onkologiczni Onkolmed (np. prof. Jacek Gałczyński – chirurg onkologiczny i endokrynolog) wykonują resekcje narządów (np. częściowy wycięcie trzustki, gastrektomię, hemikolektomię) w celu usunięcia guza. W przypadku hormonozależnych guzów chirurgia może być kuratywna (kompletne usunięcie guza) lub paliatywna (zmniejszenie masy guza, usunięcie przerzutów).

• Terapia celowana i hormonalna – Onkolmed zapewnia dostęp do terapii skierowanych przeciw konkretnym zmianom molekularnym. Dla guzów neuroendokrynnych są to np. inhibitory receptora mTOR (everolimus) czy inhibitory kinaz tyrozynowych (np. sunitynib) – stosowane w nowotworach pNEN. Ponadto stosuje się analogi somatostatyny (octreotyd, lanreotyd) do kontroli objawów hormonalnych i spowolnienia wzrostu guza hormonoprzewlekłych. Jak wskazano w literaturze, u pacjentów z hormonogennymi zespołami paraneoplastycznymi warto rozważyć leczenie analogami somatostatyny lub innymi lekami modulującymi hormonogenezę. W ramach Onkolmed możliwa jest też farmakologiczna blokada produkcji hormonów: np. inhibitory steroidogenezy przy nadczynności kory nadnerczy (mifepreston, ketokonazol) czy leki hipoglikemizujące w przypadku insulinoma.

• Konsultacje interdyscyplinarne – leczenie skoordynowane obejmuje konsultacje u onkologa klinicznego, endokrynologa, chirurga onkologicznego oraz – w razie potrzeby – gastroenterologa, nefrologa czy kardiologa. Pacjenci korzystają z wielospecjalistycznego podejścia. Na przykład dr n. med. Małgorzata Czetwertyńska i dr n. med. Aneta Fiderkiewicz to doświadczeni endokrynolodzy w Onkolmed, którzy pomagają w wyrównywaniu zaburzeń hormonalnych. Lekarze Onkolmed współpracują też z zespołami medycyny nuklearnej – np. w planowaniu terapii radioizotopowej (peptydów znad receptorów somatostatyny).

• Radioterapia – chociaż rzadziej stosowana w guzach NET, radioterapia paliatywna (włącznie z radioembolizacją wątroby) jest dostępna. Onkolmed dysponuje pracownią radioterapii (np. prof. Mateusz Spałek). Napromienianie obwodowe lub stereotaktyczne (SBRT) można wykorzystać do kontroli objawów miejscowych lub leczenia przerzutów.

• Leczenie wspomagające – pacjenci otrzymują leki antyemetczne, suplementację mikroelementów (zwłaszcza przy przewlekłych biegunkach z utratą potasu), leki przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe. W przypadku hipoglikemii insulinoma wdraża się dietę bogatowęglowodanową i czasem leki hamujące wydzielanie insuliny (diazoksyd). W ostrych stanach lekarze Onkolmed prowadzą leczenie wyrównujące (podanie węgla/insuliny/glukagonu zgodnie z potrzebą).

Onkolmed Lecznica Onkologiczna zapewnia więc pełen zakres terapii – od chirurgii i chemio-/radioterapii, przez leczenie hormonalne i ukierunkowane, po długoterminową opiekę paliatywną. Pacjent z zaburzeniami hormonalnymi i nowotworem przewodu pokarmowego znajdzie tu zarówno standardowe leczenie przeciwnowotworowe, jak i terapię objawową dostosowaną do jego specyficznego zespołu hormonalnego.

Specjaliści Onkolmed Lecznica Onkologiczna

W Onkolmed pracuje interdyscyplinarny zespół lekarzy, którzy zajmują się diagnostyką i leczeniem nowotworów oraz związanych z nimi zaburzeń hormonalnych. Oto niektóre z nich:

• Onkolodzy kliniczni

• Chirurdzy onkologiczni

• Endokrynolodzy

• Specjaliści chorób wewnętrznych. 

Specjaliści Onkolmed są uznanymi ekspertami w swoich dziedzinach, o bogatym doświadczeniu klinicznym. Zapewniają opiekę kompleksową – od rozpoznania po rehabilitację – zawsze ze zrozumieniem psychospołecznym pacjenta onkologicznego.

Zapraszamy na badania i konsultacje

W Onkolmed Lecznica Onkologiczna w Warszawie pacjenci mogą liczyć na pełen zakres badań diagnostycznych i terapię hormonalnych zmian onkologicznych. Oferujemy badania obrazowe (USG, TK/MRI w konsultacji z partnerami medycznymi), specjalistyczne badania laboratoryjne (np. hormonów trzustkowych, 5-HIAA w moczu, markery nowotworowe) oraz biopsje pod kontrolą obrazową. Nasze Poradnie Endokrynologii i Onkologii prowadzą stały nadzór nad zaburzeniami hormonalnymi związanymi z rakiem przewodu pokarmowego. Dzięki współpracy wielu specjalistów – onkologów klinicznych, chirurgów, endokrynologów, gastrologów i kardiologów – pacjent otrzymuje opiekę wielokierunkową.

Zachęcamy do wczesnej diagnostyki – nawet niejasne objawy (przewlekłe osłabienie, zaburzenia glikemii, napady duszności czy spadek masy ciała) konsultuj u specjalisty. Im wcześniej wykryjemy hormonozależny guz pokarmowy, tym lepsze rokowanie. W Onkolmed zapewniamy opiekę na wysokim poziomie, wykorzystując aktualne wytyczne i wyniki badań naukowych. Naszym celem jest leczenie ukierunkowane zarówno na nowotwór, jak i wynikające z niego zaburzenia hormonalne, aby poprawić komfort życia i rokowanie pacjenta.

Zapraszamy do Onkolmed Lecznica Onkologiczna w Warszawie – jesteśmy do Państwa dyspozycji. Umów się na konsultację onkologiczną i endokrynologiczną, wykonaj badania profilaktyczne i otrzymaj fachową opiekę specjalistów. Nasz zespół kompleksowo zadba o Twój stan zdrowia i poprowadzi leczenie z indywidualnym podejściem do Twoich potrzeb.

Źródła: Dane medyczne o zaburzeniach hormonalnych i nowotworach przewodu pokarmowego pochodzą z aktualnych opracowań i wytycznych (m.in. OnkoNET, polskie publikacje onkologiczne) oraz informacji Onkolmed Lecznica Onkologiczna (opis zaburzeń hormonalnych, diagnostyki i usług dostępnych w placówce).