Jak przebiega chemioterapia i radioterapia w leczeniu drobnokomórkowego raka płuc?

Co to jest drobnokomórkowy rak płuca?

Drobnokomórkowy rak płuca stanowi ok. 15% nowotworów wywodzących się z oskrzeli. Ten typ nowotworu najczęściej wiąże się z różnymi zespołami paranowotworowymi, w tym zespołem zaburzonego wydzielania hormonu antydiuretycznego, paranowotworowym zwyrodnieniem móżdżku i miastenicznym zespołem Lamberta–Eatona. Ze względu na to, że w przebiegu drobnokomórkowego raka płuca wcześnie dochodzi do przerzutów, rola leczenia chirurgicznego jako terapii pierwszego rzutu jest ograniczona. Choć nowotwór ten charakteryzuje się wysoką wrażliwością na chemioterapię i radioterapię, wyleczenie jest trudne do osiągnięcia. Standardem chemioterapii jest stosowanie pochodnych platyny z etopozydem. Połączenie tej metody z radioterapią klatki piersiowej również uważa się za skuteczne w terapii drobnokomórkowego raka płuca występującego miejscowo.

Skąd się bierze drobnokomórkowy rak płuca?

Rak drobnokomórkowy płuca stanowi blisko 20% wszystkich nowotworów pierwotnych tego narządu. Zważywszy na to, że rak płuca jest najczęstszym nowotworem złośliwym wśród mężczyzn i drugim, co do częstości wśród kobiet ogólna liczba osób z tym typem raka jest ogromna. Obserwacje epidemiologiczne wskazują na powolne zmniejszenie częstości występowania drobnokomórkowego raka płuca w ostatnich dekadach, przy wzroście udziału zachorowań wśród kobiet i osób w wieku powyżej 70 lat. W powstawaniu nowotworu zasadnicze znaczenie ma palenie tytoniu.

Jak przebiega chemioterapia i radioterapia w leczeniu drobnokomórkowego raka płuc?

Wyniki badań wskazują, że najbardziej wartościowym schematem chemioterapii stosowanym w leczeniu raka drobnokomórkowego płuca jest połączenie cisplatyny i etopozydu (schemat PE) w kilku modyfikacjach.
W standardowym postępowaniu stosuje się 4-6 cykli chemioterapii, a wybór konkretnego schematu powinien być uzależniony od indywidualnej charakterystyki chorego i obecności swoistych przeciwwskazań (np. niewydolność nerek).
Wyniki kilku badań fazy III wskazują, że w stadium ograniczonej choroby zastosowanie jednoczesnej, naprzemiennej lub sekwencyjnej chemioradioterapii prowadzi do poprawy wskaźników przeżycia w porównaniu z wyłączną chemioterapią.
W przypadku pacjentów z nawrotem choroby po okresie dłuższym niż 3 miesiące uzasadnione jest ponowne leczenie z wykorzystaniem pierwotnie stosowanego schematu chemioterapii, choć wskaźnik odpowiedzi jest zwykle gorszy. W przypadku krótszego okresu remisji choroby rekomenduje się zastosowanie innego schematu wielolekowej chemioterapii (cyklofosfamid i doksorubicyna z winkrystyną lub etopozydem).
U pacjentów z rakiem drobnokomórkowym płuca często występują przerzuty do centralnego układu nerwowego (OUN). Zarówno w grupie chorych leczonych radykalnie, jak również paliatywnie rekomenduje się przeprowadzenie profilaktycznego (elektywnego) napromieniania ośrodkowego układu nerwowego. Postępowanie zmniejsza ryzyko wystąpienia przerzutów do mózgu i zwiększa całkowity czas przeżycia. Napromieniając selektywnie OUN najczęściej stosuje się najczęściej dawkę całkowitą 30 Gy w 15 frakcjach lub 25 Gy w 10 frakcjach,.
Radioterapia paliatywna w przypadku drobnokomórkowego raka płuca nie różni się zasadniczo od leczenia paliatywnego pozostałych postaci nowotworów płuc. Radioterapię paliatywną stosuje się z reguły w przypadku wystąpienia progresji choroby (duszność, krwioplucie, ból nowotworowy). Stosuje się typowe dla leczenia paliatywnego dawki i sposoby frakcjonowania, co pozwala istotnie podnieść komfort życia pacjenta.

W celu umówienia się na konsultację u onkologa, chirurga, chemioterapeuty w Poradnii Nowotworów Płuca i Torakochirurgii skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337